De opvang is opgehouden dus Roel en ik verdelen de werkdagen.
Alex is om 5 uur wakker, gelukkig staat Roel met hem op.
De meiden volgen om 7 uur. Roel gaat werken, ik help de meiden waar nodig met aankleden en ontbijt beneden met ze.
We lezen “het gedichtje van de dag”, een gedicht uit Sing a Song of Seasons, een prachtig dik geïllustreerd boek vol met gedichten, eentje voor elke dag van het jaar.
We praten dan altijd wat over het gedichtje, over wat het zou betekenen, hoe de afbeelding wel of niet past, etc. Soms zijn de onderwerpen te zwaar, dan sla ik stukken over.
Ik blader met Vera door “Het Basisschoolboek”. Dat is een boek, van verassend weinig bladzijden, waar álles in staat dat een basisschoolkind moet kennen en kunnen. Niet de sociale vaardigheden, maar wel de academische vaardigheden. We bladeren er wel eens (één keer per twee maanden?) doorheen en meestal inspireert het Vera om weer over een ander onderwerp vragen te stellen.
Lena speelt met het prachtige bord van FromJennifer, met de wollen balletjes en de cijfers. Ze snapt de cijfers natuurlijk nog niet allemaal, maar het is sowieso al goed voor de fijne motoriek. Soms oefenen we de kleuren met de bolletjes in het Engels, of we tellen de bolletjes.
Vera bouwt een hut met een grote doos in de gang, en gaat daarin een boekje zelf lezen.
Alex aait de poes, kruipt rond en vermaakt zichzelf uitstekend.
Lena speelt met de magnetische bouwblokken, terwijl er een Nijntje luisterboek aanstaat.
Na het fruiteten gaan we de binnentuin in. Lena springt een tijd op de trampoline met een buurmeisje, Alex speelt in de zandbakboot, Vera wordt voorgelezen door een ander buurmeisje. Het wisselt wat, er wordt ook rondgerend. Lena heeft het, zoals gebruikelijk, snel koud en gaat weer naar binnen.
Om 11 uur ga ik werken en komt Roel beneden.
De kinderen spelen met Roel en elkaar. Ze maken een kaart voor oma die bijna jarig is en gaan ‘m even posten. De jongsten twee slapen in de middag zoals altijd. Handig, thuiswerkende ouders, dan kun je nét iets makkelijker een ommetje maken met slapende kinderen in huis: de andere ouder houdt dan een oogje in het zeil.
Aan het eind van de middag komt Vera een uurtje bij me zitten om te “werken”. Ze knutselt wat met rondslingerende post-its en kletst me de oren van het hoofd. Niet zo bevorderlijk voor het thuiswerken, wel heel gezellig. Ik leg haar trouwens ook uit wat ik aan het doen ben. Onze kinderen zien ons veel achter een scherm en ik wil wel dat ze snappen wat voor werk we doen. Als ze leren door te kopiëren, moeten ze wel snappen wat ze zien. Met haken, koken, tuinieren, stofzuigen, is het duidelijk wat er gebeurt, maar met op muizen klikken en toetsen drukken, is dat het niet.
’s Avonds ga ik wandelen. Voor de frisse lucht en de beweging. Het is koud! Ik probeer nog steeds m’n 10.000 stappen per dag te halen, maar dat is écht een stuk lastiger nu ik niet meer met de kinderen naar de bibliotheek, supermarkt, vriendjes, speeltuintjes, etc. meer ga.
